نجوی

به نام تو که چنان زیبایی که چشم دل بندگانت را اشک ریزان از فرط شوقت کرده ای !توکه با مهربانیت ، شراب عشقت رانوش جان بندگانت می کنی،با اینکه هر روز بر رخساره نقاشیت دوده گناه میریزم ،اماچون میدانی بیشتر ازهرکسی دوستت دارم،بازبه من فرصتی دوباره بلکه هزارباره داده ای.الهی!انقدر عزیزومهربانی،که وقتی داداش قشنگم را ازم گرفتی به گلستان صبر زینب سلام الله علیها دعوتم کردی وچنان اطمینان وارامشی به من عنایت فرمودی که همراه اشکم شکر میگویم و زیر اه سینه ام خوشنود به رضایت توی مهربانم هستم .چه غمم باشد وقتی که امانتت را پس می گیری صدها هدیه بی عوض میدهی.